Buğday, buğdaygiller ailesinden gelen ve tüm dünya ülkelerinde yaygın olarak tarımı yapılan tek yıllık otsu bir bitki türüdür. Yapılan araştırmalara göre buğdayın gen merkezi olarak Batı İran, Kafkasya ve Anadolu kabul edilmektedir. Buğday, karasal iklimi seven ve yem ile un üretiminde tercih edilen önemli bir ana besin maddesidir. Kabuklu haliyle öğütülebilir ya da kabuğu ayrıldıktan sonra da öğütülebilir. Aynı zamanda buğday, çiftlik hayvanları için yem olarak da yetiştirilir. Hasat yapıldıktan sonra ortaya çıkan artık madde saman balyası olarak kullanılır. Enerji değeri 1.18'dir.

Buğdayların sınıflandırılması, ilk aşamada başak özellikleri dikkate alınarak yapılmıştır. Kavuz rengi, kılçıklılık, kılçıksızlık ve dane rengi, sınıflandırma için dikkate alınan ilk kriterler arasındadır. Daha sonraki dönemlerde başak sıklığı da sınıflandırmada etkili bir faktör olmuştur. Özellikle Rus taksonomistleri, buğdayları sınıflandırma amacıyla biyotipler ve ekotipler üzerinde durmuştur. Biyotiplerin ve ekotiplerin sınıflandırılması, morfolojik karakterlere uygun olarak yapılmıştır. Sitoloji alanının daha da ilerlemesiyle birlikte, buğdayların sınıflandırılması kromozom sayısına uygun olarak yapılmıştır. Kromozom sayılarının belirlenmesinden sonra buğdayın genom formülleri ve genom sayıları üzerinde de durulmuştur.

Buğdayın kromozom sayısı ve genom formülü baz alınarak yapılan sınıflandırmaya göre buğdaylar üç grupta incelenir:

Her buğday grubunun yabani formları, çıplak kültür formları ve kavuzlu formları bulunmaktadır.

Daha sonraki dönemlerde tetraploid grup ve hekzaploid grupta bulunan tüm buğdaylar tek tür altında toplanmıştır. Son durumda buğdaylar kromozom sayılarına göre:

Diploid buğdayların en yaygın bilinen türü; Triticum monococcum, alloploid buğdayların ise en yaygın bilinen türü; 2n kromozoma sahip olan Triticum aestivum'dur.

Buğdayın genetik yapısı, bitki ıslahı ve biyoteknoloji alanlarında yapılan çalışmalar için büyük önem taşımaktadır. Özellikle buğdayın kromozom sayısı ve genom yapısı, bu bitkinin dayanıklılığı, verimliliği ve hastalıklara karşı dirençliliği gibi özelliklerinin belirlenmesinde kritik rol oynar. Genom projeleri ve moleküler biyoloji teknikleri sayesinde buğdayın genetik yapısının daha detaylı bir şekilde incelenmesi, tarımda daha verimli ve dayanıklı buğday türlerinin geliştirilmesine olanak tanımaktadır.